Zoals eerder aangekondigd stop ik met het versturen van welkomstberichten aan nieuwe mappers. Vandaag gaan de laatste berichten de deur uit en daarna is het over.
In dit dagboekbericht blik ik terug.
Uiteraard staat het iedereen vrij om nieuwe mappers te wijzen op de speciale welkomst wiki.
Het is an sich jammer dat je stopt, maar ik kan het heel goed begrijpen.
Een hoop werk voor heel weinig resultaat en dan kun je je tijd wel beter besteden.
Ik ben zelf al jaren hulpvrijwilliger voor de routeplanner van de Fietsersbond en mijn ervaringen zijn ongeveer gelijk.
Ik zeg vaak met een parafrase op een Bijbeltekst: “velen roepen, maar weinigen doen wat”
Ik denk ook dat het mappen je moet liggen, mij ligt het al jaren en ik doe het nog steeds met groot genoegen. Maar ik heb toch het gevoel dat dat niet bij iedereen is.
Zo wat ervaringen van mij.
Ik ben bij de Fietsersbond begonnen in maart 2009. Er was een introductiebijeenkomst in Deventer in het Landshuis en er was een groepje van - ik schat - zo’n 20 nieuwe vrijwilligers. Van dat groepje zijn er maar enikele gestart, ééntje had het na een halve maand gezien en nu is er nog maar één actief, dat ben ik.
Op een vrijwilligersbijeenkomst in Utrecht, hoorde ik een nieuwe vrijwilliger uit Almere zeggen, dat hij na een uurtje kenmerken zetten, het wel gehad had en nodig wat anders moest gaan doen. Ik dacht gelijk jij redt het niet en zo was het ook.
Op een introductiebijeenkomst in Arnhem waren zo’n 10 vrijwilligers, enkele nieuwe, enkele herintreders. Van het hele groepje is niemand meer actief.
Toen ik in 2009 begon, waren er ook een paar hardcore vrijwilligers, die zijn inmiddels allebei gestopt, eentje heeft zich ook afgemeld, de andere is al een tijd niet meer actief.
En dat patroon zie je dus vaker, bij de Fietsersbond en bij OSM net zo. Een aantal hardcore vrijwilligers of mappers trekken de kar, maar ook daar vallen geregeld personen af. Kennelijk vinden mensen na een aantal jaren het niet leuk meer of zo.
Misschien onverwacht voor enkelen, maar niet minder gemeend.
Ik ben een van die afhakers waarover jullie het hier spreken. Gelukkig was de toon niet verwijtend, maar de telleurstelling droop er wel vanaf. Vanuit de kant van de actievelingen kan ik mij dat heel goed voorstellen. Het liefst zie je dat veel mensen meewewerken aan datgene dat je passie heft.
Misschien dat een kijkje in het leven van een afhaker meer zicht geeft iin de manier waarop het helaas bij velen gaat.
Na ongeveer 4 jaar mappen ging mijn leven veranderen. Wandelen verdween uit mijn leven en golfen deed zijn intreden. Ook in mijn leven hangt alles samen met prio’s en dus het actief mappen delfde het onderspit.
“Verandering van leefsituatie” is denk ik bij veel ‘afhakers’ de redden dat men niet meer actief is. Maar het past gewoon niet meer in de dag/maand/weekinvulling.
Een andere redden kan zijn dat de kaart zich gewoon ontwikkeld en de urgente noodzaak om grote hoeveelheid werk te doen er eenvoudig niet meer is. En velen van jullie zullen zeggen: En er is nog zoveel dat nog niet gedaan is !!!
Alleen al over het feit dat de editors op mobile devices steeds beter en gebruikersvriendelijker worden geeft al aanleiding tot het houden van hoop in de toekomst. Online promotie hiervan heft meer effect m.i. dan locale bijeenkomsten. Virtuele mappers dagen zoals in het verleden voor Haiti. Dat geeft reuring en zal mensen trekken.
Natuurlijk mogen jullie best telleurgesteld zijn over deze ontwikkelingen. Toch denk ik dat een project als OSM blijft drijven op de vaste kern vrijwilligers. En verdwijnen die, dan zullen er weer anderen opstaan.
Keep on the good work en weet dat jullie in stilte toch door velen worden bekeken, gebruikt en gevolgd.
En wie weet. Mijn account blijft en wellicht wordt ik nog eens herintreder.
Groeten aan een ieder die mij nog kennen.
Groetjes
ZMWandelaar