Wstępna wersja łopatologicznej instrukcji drukowania map z Maperitive. Później jeszcze dodam zrzuty ekranu oraz przykładowy atlas. A jeszcze później dodatkowe sztuczki typu kieszonkowy atlas A5/A6, oskryptowanie Maperitive celem wygenerowania mapy jednym kliknięciem.
I wybaczcie, że tyle mi to zajęło. 
1. Instalacja i pierwsze uruchomienie
Pobieramy najnowszą wersję Maperitive ze strony projektu: http://maperitive.net/download/Maperitive-latest.zip
Następnie pobieramy i instalujemy (oczywiście jeśli już nie mamy) środowisko uruchomieniowe .NET (Windows) lub Mono (Linux, chyba również Mac OS X). W przypadku Windows udajemy się na stronę http://www.microsoft.com/net/downloads, w przypadku Linuksa pakiet powinien znajdować się w repozytorium i wystarczy zainstalować go menedżerem pakietów (w Debianie, Ubuntu, Mincie i pochodnych należy zainstalować pakiet mono-complete).
W końcu możemy uruchomić Maperitive.exe (Windows) lub Maperitive.sh (Linux), po chwili ukaże się następujące okno:
maperitive_pierwsze_uruchomienie.png
Po zamknięciu okna asystenta, będziemy mieli przed oczami ulubione okolice autora programu. Jeśli ktoś nie lubi, może wyłączyć przy okazji wyświetlanie siatki geograficznej (w menu: Map > Show Grid) oraz skali (Map > Show Map Scale).
2. Renderowanie mapy
2.1. Załadowanie stylu
Jeśli interesuje nas renderowanie jednej konkretnej mapy, najprościej będzie zapisać styl (np. paper.mrules w pliku Default.mrules, który jest domyślnym stylem (dla porządku warto zachować jego kopię). Dzięki temu nie będzie trzeba wykonywać dodatkowych czynności aby go wczytać.
W przeciwnym razie będzie trzeba wczytywać styl wpisując w wierszu poleceń (Command prompt):
use-ruleset Rules/paper.mrules as-alias=Paper
aby dodać go do dostępnych styli, a następnie wybierając go w menu Map > Switch to Rules > Nazwa.
2.2. Pobranie danych OpenStreetMap
Dane OSM można pobrać bezpośrednio w Maperitive lub wcześniej zapisać je na dysku i wczytać w Maperitive. Pierwsza metoda sprawdza się idealnie jeśli chcemy na szybko sprawdzić lub opracować dane miejsce bez specjalnych przygotowań. Jednak jeśli mamy specjalnie interesujące nas miejsce, które dość często renderujemy, testujemy własne zmiany w stylu lub z innych powodów wielokrotnie renderujemy ten sam fragment mapy — wtedy lepiej jest pobrać dane raz do pliku (lco jakiś czas go odświeżając oczywiście), niż ciągle pobierać te same dane przy każdym uruchomieniu Maperitive.
Aby pobrać dane do pliku najlepiej udać się na osm.org, kliknąć Eksport na górnej belce, po czym w menu bocznym Ręcznie zaznacz inny obszar, ustawić granice obszaru na mapie i pobrać przez wygenerowany link “Overpass API”. Jeśli obszar będzie pobierany wielokrotnie można sobie ów zapisać link (np. zakładka w przeglądarce, polecenie wgeta).
Aby pobrać dane w Maperitive wystarczy wybrać w menu Map > Download OSM Data (Overpass API). Domyślnie pobierze się obszar widoczny na podglądzie mapy, można go zmienić klikając na mapie prawym przyciskiem myszy (PPM), klikając na Place Geometry Bounds Here i rozciągając granicę do pożądanego obszaru.
Po wczytaniu danych OSM dowolną metodą na podglądzie mapy wyświetli się wstępnie wyrenderowana mapa. Możemy teraz wyłączyć podgląd mapy OSM kilkając na gwiazdkę przy nazwie warstwy w okienku Map Sources w prawym dolnym rogu.
2.3. Wyrenderowanie mapy
Mapę można wyrenderować na kilka sposobów: pojedynczy plik rastrowy PNG, pojedynczy plik wektorowy SVG, kafelki lub kafelki w kontenerze SQLite (tzw. MBTiles). Tutaj omówimy tylko pojedynczy plik rastrowy oraz kafelki, informacje o reszcie można znaleźć w dokumentacji Maperitive.
2.3.1. Pojedynczy plik rastrowy PNG
Metoda jest dobra do tworzenia na szybko niewielkich fragmentów mapy. Wystarczy kliknąć na mapie Place Printing Bounds Here, rozciągnać obszar do pożadanego rozmiaru i w wierszu poleceń wpisać:
# mapa w powiększeniu 16
export-bitmap zoom=16 dpi=300 file=nazwa_pliku.png
# mapa w konretnej skali, np. 1:25000
export-bitmap map-scale=25000 dpi=300 file=nazwa_pliku.png
Jeśli chcemy utworzoną mapę wydrukować należy dodać opcję dpi=*, do druku najlepiej przynajmniej 300. Jeśli plik ma być wyświetlany wyłącznie na ekranie komputera można tę opcję pominąć.
2.3.2 Kafelki
Jeśli chcemy przygotować mapę staranniej polecam jednak wyrenderować kafelki, a następnie przy pomocy Mobaca złożyć mapę PDF (o czym za chwilę). Ponadto kafelki można użyć w innych programach do wyświetlania map, planowania tras itd.
Aby je wyrenderować należy zaznaczyć granicę obszaru przy pomocy PPM > Place Geometry Bounds Here (można wykorzystać wcześniej ustawioną granicę podczas pobierania danych w Maperitive), po czym w wierszu poleceń wpisać:
generate-tiles minzoom=10 maxzoom=17
Oczywiście minimalne i maksymalne zbliżenie można podać własne (przy czym warto mieć na uwadze, że im większe zbliżenie tym dłużej się one generują, odradzam podawanie wartość 18+ dla większego obszaru). Kafelki utworzą się w katalogu Tiles. Można też podać własny katalog za pomocją opcji tilesdir={ścieżka}.
3. Mobac
Mobac to program do tworzenia atlasów i map dla najróżniejszych programów. Ponadto pozwala on też na przygotowanie map papierowych, z czego skrzętnie za chwilę skorzystamy.
3.1. Instalacja i konfiguracja
Najpierw należy pobrać oraz rozpakować Mobaca ze strony projektu, do jego uruchomienia potrzebne będzie jeszcze środowisko uruchomieniowe Java lub OpenJDK. Ponadto musimy dodać wygenerowane kafelki do źródeł programu — w tym celu tworzymy plik mapsources/maperitive.xml o treści:
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<localTileFiles>
<name>Maperitive</name>
<sourceType>DIR_ZOOM_X_Y</sourceType>
<sourceFolder>{/ścieżka/do/Maperitive/Tiles/}</sourceFolder>
<backgroundColor>#000000</backgroundColor>
</localTileFiles>
Oczywiście należy podać właściwą ścieżkę do katalogu z wygenerowanymi kafelkami. Dobrze będzie też uruchomić Javę z maksymalną ilością dostępnej pamięci (Windows, flaga -Xms64m -Xmx1024Mw Linuksie — znów należy podać odpowiednią wartość).
Przy pierwszym uruchomieniu Mobaca zostaniemy poproszeni o podanie nazwy atlasu (dowolny) oraz jego rodzaj (Paper Atlas (PDF)). Od razu możemy ukryć prawy panel GPX, który do niczego nam się nie przyda: Menu > Panels > Show/Hide GPX Panel. Następnie dokonamy kilku zmian w ustawieniach — na dole lewego panelu klikamy na przycisk Settings, gdzie:
- w zakładce Display możemy ustawić kolor i krój czcionki siatki (jeśli z niej będziemy korzystać)
- w zakładce Paper Atlas możemu ustawić:
- format oraz orientację papieru (w większości przypadków A4, ale można sobie też przygotować np. ścienną mapę B1)
- marginesy (jeśli chcemy trzymać mapy w segregatorze sugeruję lewy margines (oraz prawy jeśli drukujemy dwustronnie) ustawić na 1,70 cm, aby zrobić miejsce na dziurkacz)
- pokazywanie lub nie siatki (WGS 84 Grid)
- pokazywanie lub nie numerów stron i odnośniki do stron na górze i na dole (Page numbers)
- pokazywanie lub nie skali (Scale bar)
- pokazywanie lub nie róży wiatrów (Compass)
Osobiście zalecam włączenie numeracji stron w przypadku kilkustronicowych atlasów, zwłaszcza jeśli atlas ma kilka „rzędów” stron, reszta ustawień wg własnych upodobań.
Bardzo ważnym ustawieniem jest jeszcze Resolution — dla druku powinniśmy ustawić odpowiednio duże, najlepiej przynajmniej 300. Ponadto można ustawić Overlap (na ile sąsiednie kartki mają na siebie zachodzić) oraz Crop (minimalna powierzchnia jaka musi być zajęta na stronie, aby została ona do atlasu dodana — tu sugeruję ustawić 100%, dzięki czemu unikniemy drukowania niepełnych stron, a podczas zaznaczania obszaru mocno przesadzić w prawym dolnym rogu).
3.2. Przygotowanie atlasu
Korzystając z ogólnej wartswy (np. MapQuest) zbliżamy do obszaru, dla którego przygotowaliśmy kafelki. Następnie:
- w zakładce Map Source w lewym panelu zmieniamy warstwę na Maperitive (czy jakkolwiek nazwaliśmy warstwę),
- przeciągając PPM na mapie zaznaczamy interesujący nas obszar,
- w zakładce Zoom Levels wybieramy interesujące nas zbliżenia,
- w zakładce Atlas Content nadajemy nazwę warstwie atlasu (cokolwiek) i klikamy Add selection
Po czym możemy w końcu wygenerować PDF(-y) klikając w lewym panelu Create Atlas.